Investigation of Pittting Corrosion Morphology of St 37 Material in Different Corrosive Environments

Abstract

Terminolojiye göre korozyon "bir malzeme ile genellikle bir metal ile çevresi arasında gerçekleşen, madde ve özelliklerinde bozulmaya neden olan kimyasal ya da elektrokimyasal bir reaksiyon" olarak tanımlanır. Korozyon takviye çelik yüzeyinde çukur ve delikler oluşmasına sebep olur. Oluşan bu çukurlar çeliğin mukavemetini azaltır. Eğer korozyon kontrol altında tutulmazsa yapının bütünlüğünü etkileyebilir. Beton içindeki çelik pasif durumlarda genellikle aşınmaz. Ancak çelik takviyeli betonlar genellikle deniz suyu veya buz çözücü tuzlar gibi ağır ortamlarda kullanılır. Klorür beton içine taşındığında, koruyucu pasif tabakayı bozar ve pas ve çukura neden olur. Çukur korozyonu metallerde en önemli elektrokimyasal korozyonlardan biridir. Metalin korunmadığı çukurlaşma yerinde çukur tekrar pasif hale getirilmezse korozyon gelişecektir. Takviyeli betonlarda kullanılan donatılarda genellikle St 37 olarak bilinen çelik malzeme tercih edilmektedir ve tuzlu suda kullanılması nedeniyle çukur korozyonuna maruz kalmaktadır. Bu çalışmada St 37 malzemenin farklı sodyum klorür çözeltisi derişimlerindeki (yüzde 1.8 ve yüzde 3.5) çukur morfolojisi incelenmiştir. Aynı zamanda çeliğin mikro yapıları ve çukur ilişkileri de çalışmanın bir parçası olarak araştırılmıştır. Bu tezin temel amacı, çukur morfolojisi ve çukur büyümesini gözlemlemek ayrıca korozyonun St 37 çeliğinin mekanik özelliklerine etkisini gözlemlemektir. Yüzde 1.8 sodyum klorür çözeltisine daldırılan numuneler, beklenmedik bir şekilde yüzde 3.5 sodyum klorür çözeltisine konan örneklerden daha düşük bir mukavemet gösterdi, ancak yüzde uzama değerlerinde anlamlı bir değişikliğe neden olmadı. Korozyon sonucu meydana gelen kütle kaybı göz ardı edilecek kadar düşüktür. Hazırlanan çözeltilerde korozyondan önce ve korozyondan sonra yapılan pH ölçümlerinde önemli bir değişiklik olmamıştır, bunun sebebinin kısa periyotlarda alınan pH değerleri olduğu düşünülmektedir.