Temporomandibular Eklem Disfonksiyonunda Ağrı, Yaşam Kalitesi ve Psikolojik Durum Arasındaki İlişki

Abstract

Çalışmanın amacı, temporomandibular eklem disfonksiyonu (TMED) olan bireylerde (semptomatik grup) ve TMED olmayan bireylerde (asemptomatik grup), ağrı, yaşam kalitesi ve psikolojik durum arasındaki ilişkiyi incelemektir. Katılımcıların kişisel bilgileri kaydedildi. Temporomandibular eklem (TME), baş, boyun ve omuz ağrısı visuel analog skala (VAS, görsel analog skala (GAS)) ile değerlendirildi. Basınç ağrı eşiği algometre ile, mandibular hareketler cetvel ile, servikal eklem hareket açıklığı (EHA) gonyometre ile ölçüldü. Yaşam kalitesi SF-36 Yaşam Kalitesi Değerlendirme Ölçeği (SF-36) ile, psikolojik durum Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HADS) ile değerlendirildi. Semptomatik grupta, dominant çiğneme tarafı ile TMED'nin bulunduğu taraf arasında ilişki saptanmadı (p>0.05). Baş boyun, omuz ve TME ağrı şiddetinin TMED'li bireylerde daha fazla olduğu ve yaşam kalitesini olumsuz etkilediği tespit edildi (p<0.05). Semptomatik grupta basınç ağrısı eşiği ve mandibular hareketler daha düşük bulundu (p<0.05). Servikal EHA değerleri ve yaşam kalitesi asemptomatik grupta daha yüksek bulunurken, depresyon ve anksiyete düzeylerinin daha düşük olduğu saptandı (p<0.05). Her iki grupta yaşam kalitesi ile psikolojik durum arasında negatif ilişki tespit edildi (p<0.05). Semptomatik grupta SF-36 ölçeğinin zihinsel bileşen puanı ile şikayet süresi arasında negatif ilişki tespit edildi (p<0.05). Temporomandibular eklem disfonksiyonunda, ağrının yanında olumsuz etkilenen psikolojik durum da bireylerin yaşam kalitelerini azaltmaktadır. TMED'li bireyler psikolojik yönden de değerlendirilmeli ve içinde psikoterapinin de olduğu multidisipliner bir yaklaşımla tedavi edilmelidir.