Kendine Zarar Verme Davranışında Bulunan Gençler Üzerine Bir Araştırma

Abstract

Kendine zarar verme olgusunu, davranışı gerçekleştiren gençlerin kendi öznel deneyimleri üzerinden anlamaya odaklanan bu çalışma; kendine zarar verme davranışında bulunan gençlerin sosyal sahnelerinde yer alan problemleri belirlemeyi, gençlerin bu problemleri nasıl deneyimlediklerini anlamayı ve gençlerin kendine zarar verme davranışına yüklemiş oldukları anlamı kendine zarar verme deneyimleri üzerinden anlamayı amaçlamaktadır. Bu amaçlar doğrultusunda araştırma nitel araştırma desenlerinden temellendirilmiş kuram yöntemiyle gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın felsefi zemini hermeneutik ve epistemolojik zemini pragmatizm üzerinden temellendirilmiştir. Kartopu örneklemeyle belirlenen kendine zarar verme davranışında bulunan 14- 22 yaş arasında 20 genç araştırmanın çalışma grubunu oluşturmaktadır. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak ayrıntılı görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Sürekli karşılaştırmayla veriler sistematik şekilde analiz edilmiştir. Analizlerden elde edilen kodlar 32 kategori altında toplanmış ve 3 çekirdek kategoride birleştirilmiştir. Bulgular kendine zarar verme davranışında bulunan gençlerin; benlik algılarının oluşumu ve süreğenliği, duygu- düşünce - davranış örüntülerinde yaşam deneyimleri, benlik algısının görünür yüzü olarak kendine zarar verme davranışı, kendine zarar verme davranışında bulunan gençlerin gözüyle sosyal hizmet- profesyonel yardım- ideal yardım beklentileri ve kendine zarar verme davranışında bulunan gençlere ilişkin geliştirilen model önerisi olmak üzere beş ana başlık altında ifade edilmiştir. Araştırmanın sonucunda, geniş bağlamda sosyal fenomenlerin, gence ilişkin pşişik fenomenlerin ve ebeveynlerle kurulan ilişki deneyimlerinin gencin yaşam deneyimleri ve ani yaşam durumlarıyla örseleyici bir şekilde kesişip birleştiği noktada kendine zarar verme davranışı kısa vadede soluklanmayı sağlayan ancak uzun vadede başarısız olan paradoksal bir mücadele girişimi olmaktadır.